Biblioteka Publiczna w Lelisie - katalog zbiorów

Książka zawiera nie publikowaną do tej pory korespondencję Agnieszki Osieckiej i Jeremiego Przybory z lat 1964-1966. Wewnątrz oprócz listów także pocztówki oraz fenomenalne zdjęcia. Książka zaczyna się od wstępu Pani Magdy Umer a kończy się tekstami piosenek, które powstały w wyniku uczuć dwojga artystów.Do książki dołączona jest płyta z audiobookiem czytanym przez Magdę Umer i Piotra Machalicę.

W "Biografiach odtajnionych" Joanna Siedlecka przedstawia dramatyczne losy pisarzy najwyższej rangi, takich jak Gombrowicz czy Broniewski, którym machina totalitarnego państwa zrujnowała nie tylko kariery, ale przede wszystkim życie osobiste. Zniszczyła zdrowie, rozbiła rodziny, wdarła się głęboko w cztery ściany ich domów, które były nie przystanią, ale nafaszerowaną podsłuchami pułapką.

"To nie jest książka glamour - lekka, łatwa i przyjemna. Nie może się podobać - ma przeszkadzać, poruszać, przerażać. Jest bowiem - po Obławie i Kryptonimie "Liryka" - moją trzecią już opowieścią o temacie wciąż nieprzerobionym, objętym ciężką zmową milczenia - represjach PRL-u wobec literatów, napisaną na podstawie wielu rozmów, głównie jednak odtajnionych oraz nieznanych wcześniej dokumentów komunistycznej policji politycznej, których mieliśmy nigdy nie poznać.
Po co nam ta mroczna wiedza?
Prawda dokumentów odkłamuje wiele fałszów, mechanizmy wielu karier, promocji jednych, eliminowania drugich. Pozwala zajrzeć za kurtynę naszego życia literackiego i kulturalnego, którego nie sposób zrozumieć bez wciąż mało znanej roli tajnych służb".
Joanna Siedlecka

Pierwsza pełna biografia najsłynniejszego polskiego reportera i pisarza. Nieznane fakty, zaskakujące odkrycia. Doskonale skonstruowana, napisana barwnym stylem opowieść imponuje rzetelnością i bogactwem materiałów źródłowych o bohaterze i jego czasach. Zbierając dokumentację do książki, Domosławski rozmawiał z niemal setką osób, pojechał m.in. do Etiopii, Angoli, Kenii, Ugandy, Tanzanii, Kolumbii, Boliwii, Kanady i USA. "Na palcach jednej ręki zliczysz wielkie książki o ludziach wielkich. Ta książka jest jedną z nich. Artur umie słuchać. Fotografii. Notatek w brulionie. Słów spisanych i tych jakich Ryszard spisać nie chciał, nie zdążył lub nie uznał za warte spisywania, choć warte były." Zygmunt Bauman. "Jest to opowieść o żywym człowieku uwikłanym we własny los, w historię, w słabości i śmieszności. Dopiero na takim tle widać wielkość, wielowymiarowość Kapuścińskiego. Domosławski podąża jego śladem, stara się dotrzeć do prawdy i nie przejmuje się tym, że niektórzy chcieliby mieć kolejnego polskiego świętego." Andrzej Stasiuk. "To nie jest książka dla tych, którzy najlepiej czują się w uproszczonym świecie dwóch kolorów i nie chcą poznawać innych. Nie dla wyznawców jednej prawdy. Bo jednej prawdy - nie ma. Ani o PRL-u, ani o Etiopii, Iranie, Meksyku, Ugandzie i wszystkich tych miejscach, z którymi zmagał się Kapuściński. Nie ma też jednej prawdy o Ryśku. Domosławski wszystkie te prawdy spina w węzeł, nazywając "non-fiction" i rzuca do przemyślenia. Myślę, że Ryszard Kapuściński zasłużył - całym swoim życiem i pisarstwem - na to, by właśnie taka książka, pokazująca go w wielu wymiarach i kolorach, powstała." Teresa Torańska. "Odważny jest autor, który pisze o wybitnym starszym koledze i przyjacielu nie na klęczkach. Znacznie prościej i wygodniej jest uprawiać hagiografię..." Marcin Kula. Od Autora: Zawsze miałem wrażenie, mówi jeden z przyjaciół, że żył w świecie sekretów, skrywał wiele tajemnic - przed przyjaciółmi, najbliższymi, przed samym sobą; tak, tak, sekrety ma się również przed sobą. Jakie miał sekrety? Osobiste, polityczne, pisarskie. Mimo światowej sławy, która powinna mu dać pewność siebie, głęboki oddech, był czymś przygnieciony; ten uśmiech, ta miękkość, to sprawianie wrażenia, że wszystkich się lubi i słucha, nawet gdy opowiadają głupstwa... "Tajemnice Ryszarda Kapuścińskiego". Czy tak powinienem zatytułować opowieść o moim mentorze i szczególnym przyjacielu, którego lepiej poznaję dopiero teraz?

Nie był monogamistą, nie był wierny, nie obiecywał miłości po grobową deskę. Nie rozumiał słowa "zdrada". Braterstwo dusz cenił na równi z rozkoszami cielesnymi.

Niezwykły pisarz, malarz i skandalista, ale także wyjątkowy kobieciarz. Stanisław Ignacy Witkiewicz miał błysk w oku, wielką słabość do płci pięknej i równie wielki temperament. Arystokratki i podlotki, aktorki i poważne matrony. Demoniczne i uległe. Znane dziś z kart jego powieści, portretów malarskich, fotografii oraz. listów do żony. Kochał i portretował je wszystkie. Eugenię Wyszomirską, Ewę Tyszkiewiczównę, Irenę Solską, Helenę Czerwijowską, Jadwigę Janczewską, Zofię Żeleńską (żonę "Boya"), Marię Pawlikowską z Kossaków i oczywiście Nenę Stachurską. Wszystkie też musiała zaakceptować żona Nina - jednocześnie najdalsza i najbliższa. Historia związków Witkacego z kobietami nie tylko pozwala prześledzić burzliwe koleje jego życia i małżeństwa, lecz także dogłębnie poznać bogatą osobowość artysty.

W nowym, uzupełnionym wydaniu książki o kobietach w życiu Witkacego Małgorzata Czyńska odsłania kulisy jego biografii oraz twórczości - pomaga czytać między wierszami i dostrzec historię uwiecznioną na słynnych obrazach.

O czym mowa w tej książce? Między innymi:wolność słowauczciwość Korwin-Mikkegokompleks polskiliteratura i PRLfacebookowa siła Tuskaamerykańska wspólnota